Nie ma problemu 
Może na początek mała baza informacyjna na temat muzykoterapii, jako takiej:

Muzykoterapia to jedna z form rehabilitacji i metod rozwoju dzieci i dorosłych.
Może być także traktowana jako jedna z form samorozwoju.

Jest aspekt terapeutyczny najpełniej wydobywa się u osób, które mają naturalne predyspozycje do tego typu zajęć ( słuch, poczucie rytmu, dobry głos) lub które po prostu lubią śpiewać lub słuchać muzyki. Wiadomo bowiem, że najlepiej wykorzystywać w ramach arteterapii tę dziedzinę, w której ktoś może się z łatwością realizować i osiągać sukcesy.

Jest to możliwe, gdyż:

Jacek Kielin, Rozwój daje radość napisał:

muzyka stanowi podstawowy środek oddziaływania na stan świadomości człowieka i jego funkcje neurowegetatywne. Ma wyjątkową zdolność wzbudzania emocji. Zaspokaja potrzebę ekspresji emocji i zabawy. Pobudza potrzeby estetyczne i poznawcze człowieka. Dociera do głębi, do podświadomości. Oddziałuje na procesy fizjologiczne - na funkcje wegetatywne i motoryczne. Od dawna zwracano uwagę na wszechpotężny wpływ muzyki na zachowania ludzi i jej właściwości terapeutyczne. Już pitagorejczycy twierdzili, że muzyka leczy duszę i namiętności, prowadzi do wyciszania napięć, zaprowadzając w umyśle człowieka umiar i harmonię

Muzykoterapia prowadzona przez Władysława Pitaka w sanatorium Posejdon w Kołobrzegu

Wpływ psychosomatyczny to m.in.
- współpraca narządu słuchu ze strukturami nerwowo-zmysłowe, którymi podporządkowane jest myślenie (dlatego określona linia muzyczna może pobudzać, uspokajać lub skłaniać do refleksji)
-elementy harmoniczne przeżywamy w powiązaniu z układem oddechowo-krążeniowym, podczas gdy rytm odczuwamy głównie w aparacie lokomotorycznym.

.

.
Należy przestrzegać kilku podstawowych zasad wykorzystując wszelkie formy muzyczne w arteterapii:

1. Nie wolno wprowadzać rytmów znacznie różniących się od naturalnego rytmu (bicie serca i oddechu), jeśli samopoczucie, stan zdrowia odbiegają znacznie od normy. Jest to ważne, ponieważ nasze wewnętrzne rytmy nie są odizolowane od świata zewnętrznego. Fizjologia naszego ciała dopasowuje się do rytmu zewnętrznego i nie mamy żadnej możliwości obrony przed tym. Daje to bardzo duże możliwości przy modelowaniu aktywności własnej lub pacjenta za pomocą muzyki, ale należy uważać, aby nie doszło do nadmiernego pobudzenia lub innych niepożądanych skutków

2. Pracę z rytmem zawsze należy zaczynać od dostrojenia się do aktualnego rytmu. Jeżeli efektem końcowym ma być pobudzenie, to powinniśmy idealnie zsynchronizować się z rytmem bicia serca (czyjegoś lub własnego) lub rytmem oddechu. Jeżeli pożądanym efektem końcowym jest wyciszenie, to zsynchronizowanie nie powinno być idealne, lecz trochę niższe od naturalnych rytmów. Zapobiegnie to chwilowemu zwiększeniu pobudzenia, do którego mogłoby dojść przy idealnym zsynchronizowaniu. Następnie, w zależności od tego, czy pobudzamy, czy wyciszamy, zwiększamy lub zmniejszamy rytm zewnętrzny za pomocą muzyki, sprawdzając, czy ciało poddaje się naszemu prowadzeniu.

W ten sposób możemy zmieniać rytm bicia serca, wykorzystując do tego celu muzykę. Muzyka, której rytm jest znacznie szybszy od rytmu bicia serca, działa pobudzająco. Taką muzykę można zastosować w przypadku małej aktywności, apatii.

Muzykoterapia prowadzona przez Władysława Pitaka w sanatorium Posejdon w Kołobrzegu

Zajęcia rozpoczynamy od dostrojenia rytmu muzyki do rytmu bicia serca (czyjegoś lub własnego). Naturalny rytm bicia serca wynosi około siedemdziesięciu uderzeń na minutę - odpowiada to rytmom reggae, bluesa, piosenkom z lat sześćdziesiątych. Następnie możemy stopniowo przyspieszać rytm muzyki bądź przez przyspieszenie taśmy magnetofonowej (o ile mamy takie możliwości techniczne), bądź przez stopniowe przechodzenie do muzyki o szybszych rytmach. Szybsze od bicia serca rytmy występują na przykład w muzyce ludowej lub współczesnej muzyce rockowej (z wyjątkiem ballad, itp.).


Osobom nadmiernie pobudzonym po dostrojeniu stopniowo puszczamy muzykę o rytmach wolniejszych od bicia serca. Rytmy wolniejsze od siedemdziesięciu uderzeń na minutę znajdziemy we wszelkich kołysankach, jak również w mantrach hinduskich, mantrujących piosenkach indiańskich, chrześcijańskich, chorałach gregoriańskich itp.

Możemy także wystukiwać rytm na bębenku z zachowaniem powyższych reguł.

Muzykoterapia prowadzona przez Władysława Pitaka w sanatorium Posejdon w Kołobrzegu

Podobnie pracuje się, wykorzystując oddech. Pracę zaczynamy od naśladowania czyjegoś oddechu, po czym stopniowo zmieniamy częstotliwość oddechu. Przy pracy z oddechem należy robić głośne wdechy nosem i wydechy ustami i pamiętać, aby nie doprowadzić do nadmiernego dotlenienia mózgu własnego i osoby poddawanej ćwiczeniom.
UWAGA! Nie należy robić ćwiczeń oddechowych, pracując z dziećmi autystycznymi, ponieważ może u nich dojść do stereotypii oddechowych.


W podobny sposób można pracować, wykorzystując tonację głosu. U osób wycofanych i apatycznych synchronizujemy swój głos na poziomie dźwięków wydawanych przez nich samych, po czym pobudzamy ich aktywność, stopniowo podnosząc tonację swojej wypowiedzi. W wypadku osób nadpobudliwych - odwrotnie, obniżamy ton naszego głosu. Osoby poddawane temu ćwiczeniu (np. uczniowie, domownicy) powinni stopniowo podążać za zmianą tonu naszego głosu, synchronizując swoją wokalizację z nami - wyżej lub niżej, w zależności od naszego prowadzenia. Zachowując powyższe reguły, możemy wykorzystać także natężenie głosu.


(Powyższe ćwiczenia pochodzą z książki Jacka Kielina "Rozwój daje radość”)
.

Śpiewajcie w Chórze !!!!

Chór Koszalin Canta zrzesza mieszkańców Koszalina i okolic.
Powstał na początku 2011 roku ma na swoim koncie
już wiele ważnych koncertów i osiągnięć,
jak choćby koncerty u boku Filharmonii Koszalińskiej,
czy z okazji Festiwalu Organowego.